bez potrzeby

См. также в других словарях:

• bez potrzeby — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który nie jest konieczny, który nie musi istnieć; niepotrzebny, nieuzasadniony, bezcelowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dyskusja bez potrzeby. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niepotrzebnie — «bez potrzeby, zbytecznie, zbędnie» Niepotrzebnie wydane pieniądze. Złościć się niepotrzebnie …   Słownik języka polskiego

• potrzeba — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. potrzebabie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} to, co trzeba zrobić, co jest potrzebne, niezbędne do czegoś; mus, konieczność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Potrzeba oddychania.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• potrzeba — ż IV, CMs. potrzebabie 1. blm «to, co jest potrzebne, okoliczności zmuszające do postąpienia tak, a nie inaczej; to, że coś jest potrzebne, nieodzowne; konieczność, mus, niezbędność» Potrzeba działania, mówienia, przekazania komuś swej wiedzy.… …   Słownik języka polskiego

• poleźć — dk XI, poleźćlezę, poleźćleziesz, poleźćleź, poleźćlazł, poleźćlazła, poleźćleźli 1. pot. «pójść wolno, ociężale; powlec się» Polazł zmęczony do domu. Polazł do piwnicy po kartofle. 2. pot. «udać się dokądś bez potrzeby, bez zapowiedzenia, bez… …   Słownik języka polskiego

• się — 1. «zaimek zwrotny będący formą biernika, używany zwykle przy czasownikach, odpowiadający formie siebie lub będący formą dopełniacza, używany rzadko, tylko przy czasownikach zaprzeczonych» Widział się w lustrze. rzad. Nie widział się na tym… …   Słownik języka polskiego

• mordować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, mordowaćduję, mordowaćduje, mordowaćany {{/stl 8}}– zamordować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przestępczo pozbawiać kogoś życia, zabijać kogoś;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• leźć — ndk XI, lezę, leziesz, leź, lazł, lazła, leźli 1. pot. «iść, posuwać się wolno, wlec się» Leźć po błocie. Konie ledwo lazły. 2. pot. «wchodzić na górę, wspinać się, wdrapywać się» Leźć na drzewo. Leźć po drabinie. 3. pot. «iść, dostawać się… …   Słownik języka polskiego

• marnować — ndk IV, marnowaćnuję, marnowaćnujesz, marnowaćnuj, marnowaćował, marnowaćowany «zużywać bez korzyści, bez potrzeby, ze szkodą; doprowadzać do zniszczenia; nie wykorzystywać należycie; trwonić, niszczyć, tracić» Marnować czas, pieniądze, siły na… …   Słownik języka polskiego

• trwonić — ndk VIa, trwonićnię, trwonićnisz, trwoń, trwonićnił, trwonićniony «zużywać bez korzyści, bez potrzeby, ze szkodą; nie wykorzystywać należycie; marnować, niszczyć» Trwonić pieniądze, czas. Trwonić siły, zdolności, zdrowie …   Słownik języka polskiego

• włóczyć — ndk VIb, włóczyćczę, włóczyćczysz, włócz, włóczyćczył, włóczyćczony 1. «ciągnąć, ciągać coś po płaszczyźnie; wlec» Koń włóczył uprząż po ziemi. ◊ Ledwie włóczyć nogami «będąc bardzo zmęczonym, z trudem chodzić, z trudem poruszać nogami» ◊ Włóczyć …   Słownik języka polskiego